De recente prestaties van de Amerikaanse economie zijn steeds meer afhankelijk van het succes van één enkel bedrijf: Nvidia. De dominantie van het bedrijf op de markt voor kunstmatige intelligentie (AI)-chips is zo uitgesproken geworden dat zijn prestaties rechtstreeks van invloed zijn op Wall Street en, bij uitbreiding, op de bredere economische stabiliteit. Terwijl politieke cijfers recordhoogten op de aandelenmarkten aanprijzen, is de onderliggende realiteit dat een groot deel van deze groei afhangt van het feit dat Nvidia een onhoudbare expansie volhoudt.
De AI-afhankelijkheid
De grafische verwerkingseenheden (GPU’s) van Nvidia zorgen voor de groei van het aantal datacenters in het hele land, waardoor het onmisbaar wordt voor technologiegiganten als Microsoft, Meta en Amazon. Deze machtsconcentratie betekent dat elk struikelblok van Nvidia een waterval van negatieve effecten zou kunnen veroorzaken, die zich tot ver buiten de technologiesector uitstrekken. De AI-toeleveringsketen – van startups tot de bouw- en staalindustrie – is nu kritisch afhankelijk van de aanhoudende groei van Nvidia.
Het zeepbelrisico
De markten zijn op hun hoede en erkennen dat het groeitraject van Nvidia mogelijk niet duurzaam is. Als de AI-boom een zeepbel blijkt te zijn, kan de ineenstorting van Nvidia de hele aandelenmarkt en economie naar beneden halen. Het bedrijf vertegenwoordigt nu bijna 8% van de S&P 500 en draagt dit jaar een vijfde van de winst bij. Geen enkel ander bedrijf heeft zoveel invloed op de markt.
Gevolgen in de echte wereld
Een mislukking van Nvidia zou zich niet onmiddellijk vertalen in massaal banenverlies voor de gemiddelde Amerikaan, maar het zou de aandelenmarkt destabiliseren, het economisch vertrouwen ondermijnen en mogelijk een recessie veroorzaken. Secundaire effecten kunnen onder meer ontslagen in de bouwsector en regionale economische neergang zijn in gebieden die hun hoop hebben gevestigd op door AI aangedreven groei.
De vreugdeloze revolutie
De voordelen van de dominantie van Nvidia zijn geconcentreerd bij een select aantal investeerders en technologiebedrijven, terwijl de risico’s gesocialiseerd zijn. Als de hausse op het gebied van AI instort, zouden de pensioenrekeningen die aan de S&P 500 zijn gekoppeld eronder lijden, en zouden gemeenschappen die afhankelijk zijn van de uitbreiding van datacenters met verwoestingen te maken krijgen. Deze dynamiek benadrukt een groeiende ongelijkheid, waarbij zes op de tien Amerikanen al sceptisch zijn over de beloften van AI.
Beleidsvacuüm
Ondanks de risico’s moeten beleidsmakers de potentiële gevolgen van een door AI aangestuurde economische schok nog aanpakken. Er zijn geen concrete plannen voor het omscholen van werknemers of het implementeren van vangnetten zoals een universeel basisinkomen. Er wordt nog steeds geen rekening gehouden met de lessen uit industriële transities uit het verleden, zoals de teloorgang van de Rust Belt, waardoor het schrikbeeld van wijdverbreide economische ontwrichting ontstaat als Nvidia wankelt.
De Amerikaanse economie heeft zichzelf effectief rond AI ontworpen, waardoor Nvidia een cruciale macrovariabele is geworden. De winstrapporten worden nu net zo nauwlettend in de gaten gehouden als de inflatie- en werkloosheidscijfers, omdat het lot van het land onlosmakelijk verbonden is met de economische toekomst van het land.
De afhankelijkheid van Nvidia is niet alleen een financiële kwestie; het is een systemische kwetsbaarheid die onmiddellijke aandacht vereist. Zonder proactieve beleidsoplossingen dreigt de AI-revolutie een “vreugdeloze” revolutie te worden, waarin winsten worden geprivatiseerd en verliezen door velen worden gedragen.
